MABETH - TÜKENMEZ KALEM

TÜKENMEZ KALEM

Tükenmez kalemle yazdıklarını, tükenen bir ömürle siliyorum
Sayfaları yeniliyorum yırtıp atıyorum ne varsa eskiden kalan
Sana dair şiirlerimi sandıklara kaldırıyorum
Resimlerini son defa selamlayarak albümlerden çıkarıyorum
Ben seni tarihin tozlu sayfalarında bırakıyorum

Sana kocaman ütopyalar bırakıp gerçek dünyama dönüyorum
Dünleri sana verip, yarınları ben alıyorum
Gündüzler senin olsun ben yalnızlığımla gecelerde kalıyorum
Sana dair ne varsa odam da hepsini bir, bir kaldırıyorum
Seni kocaman kalabalıklarda bırakıp ben sessiz kimsesizliklere dalıyorum

Güneş doğunca eriyen kar taneleri gibi eritiyorum içimde seni
Gökkuşağının tüm renklerini renklerime katıyorum
Ayışğının sana bakan tarafından çekiliyor yerime yabancıları koyuyorum
Nereye bakarsan bak senin yörüngenden kayboluyorum
Fark etmedin mi etrafındaki değişimleri dostlarımı da yanıma alıyorum

Sana yalan gülüşlerin aldatıcı ve geçici kalabalığını bırakıyorum
Aynada ki suretinle hesaplaş diye aynalarla süslüyorum düşlerini
Bende kalma diye kalbimden seni siliyorum
Sana cümleler kurmuyor sözcüklerimi boşluğa savuruyorum
Tükenmez kalemle yazdıklarını, tükenen bir ömürle siliyorum.

İbrahim KAPLAN – MABETH
25 TEMMUZ 2009 CUMARTESİ
23.33

MABETH - SEN BİLİRSİN

SEN BİLİRSİN…

Her şeyi çok iyi bilirdin sen hep
Sadece senin doğruların doğru benimkiler yalandı
Bir öğretmen gibi öğretmeye çalıştın bana aşkı
Ben bilirim diyordun başka bir şey demiyordun
Şimdi çektin gittin, Peki sen bilirsin…

Çoğalan sevgimi göremedin, verdiğin dersler ezberden ibaretti
Ben senin gözünde başarısız bir öğrenciydim
Hiç hatayı kendinde görmedin, sen bilendin ben öğrenmeye çalışan
Aslında çok şeyi de öğrettin, ağlatmayı, kırmayı, dağıtmayı
Sen biliyordun ya ben sana güveniyordum
Yine sen bildin, dedim ya sen bilirisin…

Bize böyle öğretmediler aşkı, senden öncede yaşadım ben
Onlar hiçbir zaman biz biliriz demediler
Sana inanmamı sağlayıp çektin gittin
Hayatta hiçbir öğretmenim senin gibi acımasız olmadı
Doğrularını da aldın gittin sessizce
Sen biliyordun ya hani, yine sen bilirsin…

Benimde bildiğim çok şey var aslında senin göremediğin
Ben çekip gitmeyi bilmem, ben vefasızlığı bilmem
Bir türlü öğrenemedim gitmeleri, sevmiyorum demeleri
Şimdi çok şeyi iyi biliyorum inan
Senden en iyi öğrendiğim şey dinle şimdi söylüyorum
Sen bilirsin…

İbrahim KAPLAN – MABETH
22 TEMMUZ ÇARŞAMBA
17: 47

SEN BENDE KENDİNİ UNUTMUŞSUN

Hüznünü unutmuşsun giderken
Yatağımda tel tokanı, Avuçlarımda ellerini
Hayalini yanı başımda bırakmışsın
Sen bende kendini unutmuşsun
Bende anılarını unutmuşsun

Dönebilme ihtimalini kalbimin cebinde unutmuşsun
Gitmelerin pişmanlığını elbise dolabına doldurmuşsun
Kaybetmeleri yanına alarak kaybolmuşsun
Boş bir çerçevede görünmeyen suretlerimizi unutmuşsun
Kimse kimseyi terk etmesin diye taktığımız yüzüğü sehpanın üzerinde unutmuşsun

Farkında olmadan beni kalbinin kapısının dışında bırakmışsın
Ben gelemiyorum anahtarları içeride unutmuşum
Sen ay suretini evimin duvarlarında unutmuşsun
Birlikte okuduğumuz kitapları almamışsın
Sayfa sayfa seni bende unutmuşsun

Saat saat senli dakikaları bende unutmuşsun
Kelimelerin anlamlarını bana bırakmışsın
Anlamsızlıklar ülkesine doğru yürümüşsün
Hani çok unutkanım derdin ya hep
Sen unutkanlığını unutmayı unutmuşsun.

İbrahim KAPLAN – MABETH
19 Temmuz 2009 – Pazar
18.10

RÜYALARDAKİ MELEKTEN MESAJLAR

RÜYALARDAKİ MELEKTEN MESAJLAR-1-

Senden haber aldım bugün rüyalarla
O kadar yakındın ki bana, ellerini uzatsan tutacaktım
Bulutların arasından sızdın karşıma çıktın
Buradayım seninde gelmeni bekliyorum
Zamanı bekle gel dediğimde geleceksin dedin

Şimdi bekliyorum gelecek zamanı
Rüyalarımda tekrar görüneceğin güne kadar bekleyeceğim
Kaçıncı rüyada yanına geleceğim bilmiyorum ama
Bir an önce sana sarılmak istiyorum
Bıkmadan yorulmadan seni bekliyorum…

İbrahim KAPLAN – MABETH
‘’RÜYALARDAKİ MELEKTEN MESAJLAR’’

DÜŞSEL YOLCULUK...

Düşsel yolculuk giderek evrimini tamamlıyor
İçsel bir yolculuk başlıyor
Düş sınırlanıı zorluyor bir adım ötesine ulaşmaya az kaldı
Sen daha olduğun yer ben ise olmadığım bir yerde ilerliyorum sabırla
Haberin yok bu yol 4 mevsimi barındırıyor içinde
Düş ardıma senin olduğun yolun bir sonu var
Benim daha önce olmadığım bu yolda ise en güzel düşler saklı
Düşlerimin o saklı bahçesine varmaya cennetimi bulmaya yürüyorum
Yol yol büyümüştü içsel arayış şimdi gerçeğe doğru yol alış başladı
Ben saklı bahçeye vardığım da sana işaret yollayacağım
Yıldız selamımı aldığında bir yağmur başlayacak o yağmura bırak kendini
Gökyüzüne vardığında gece aralanacak ve sen o aradan sızıp yanıma geleceksin
Yağmur dindiğin de güneş açacak ve tüm kötü niyetlerinden arınmış bir sen karşımda duracak
Birlikte secde edeceğiz Yaradan'a güllerden seccadelerde...

İbrahim KAPLAN - MABETH