SEN BENDE KENDİNİ UNUTMUŞSUN

Hüznünü unutmuşsun giderken
Yatağımda tel tokanı, Avuçlarımda ellerini
Hayalini yanı başımda bırakmışsın
Sen bende kendini unutmuşsun
Bende anılarını unutmuşsun

Dönebilme ihtimalini kalbimin cebinde unutmuşsun
Gitmelerin pişmanlığını elbise dolabına doldurmuşsun
Kaybetmeleri yanına alarak kaybolmuşsun
Boş bir çerçevede görünmeyen suretlerimizi unutmuşsun
Kimse kimseyi terk etmesin diye taktığımız yüzüğü sehpanın üzerinde unutmuşsun

Farkında olmadan beni kalbinin kapısının dışında bırakmışsın
Ben gelemiyorum anahtarları içeride unutmuşum
Sen ay suretini evimin duvarlarında unutmuşsun
Birlikte okuduğumuz kitapları almamışsın
Sayfa sayfa seni bende unutmuşsun

Saat saat senli dakikaları bende unutmuşsun
Kelimelerin anlamlarını bana bırakmışsın
Anlamsızlıklar ülkesine doğru yürümüşsün
Hani çok unutkanım derdin ya hep
Sen unutkanlığını unutmayı unutmuşsun.

İbrahim KAPLAN – MABETH
19 Temmuz 2009 – Pazar
18.10