MABETH - TÜKENMEZ KALEM

TÜKENMEZ KALEM

Tükenmez kalemle yazdıklarını, tükenen bir ömürle siliyorum
Sayfaları yeniliyorum yırtıp atıyorum ne varsa eskiden kalan
Sana dair şiirlerimi sandıklara kaldırıyorum
Resimlerini son defa selamlayarak albümlerden çıkarıyorum
Ben seni tarihin tozlu sayfalarında bırakıyorum

Sana kocaman ütopyalar bırakıp gerçek dünyama dönüyorum
Dünleri sana verip, yarınları ben alıyorum
Gündüzler senin olsun ben yalnızlığımla gecelerde kalıyorum
Sana dair ne varsa odam da hepsini bir, bir kaldırıyorum
Seni kocaman kalabalıklarda bırakıp ben sessiz kimsesizliklere dalıyorum

Güneş doğunca eriyen kar taneleri gibi eritiyorum içimde seni
Gökkuşağının tüm renklerini renklerime katıyorum
Ayışğının sana bakan tarafından çekiliyor yerime yabancıları koyuyorum
Nereye bakarsan bak senin yörüngenden kayboluyorum
Fark etmedin mi etrafındaki değişimleri dostlarımı da yanıma alıyorum

Sana yalan gülüşlerin aldatıcı ve geçici kalabalığını bırakıyorum
Aynada ki suretinle hesaplaş diye aynalarla süslüyorum düşlerini
Bende kalma diye kalbimden seni siliyorum
Sana cümleler kurmuyor sözcüklerimi boşluğa savuruyorum
Tükenmez kalemle yazdıklarını, tükenen bir ömürle siliyorum.

İbrahim KAPLAN – MABETH
25 TEMMUZ 2009 CUMARTESİ
23.33