www.MABETH.net

Müziğin ve Şiirin Mabeth'ine hoşgeldiniz

18 Aralık 2009 Cuma

ÖMÜRLÜK EMANET – 2- BİZ OLUVERDİK BİR ANDA


Eski bir radyodan gelen cızırtılı bir ses gibiydi geldiğinde yüreğim ve bana çok şey öğretti gelişin, acı, sevinç, hüzün, gözyaşı v.s. ve geldiğinde cidden dağınıktı her yer rahatsız da olmadın sen bu durumdan farkındayım hani derler ya ev hali öyle işte.
Sen gelirken öyle bir geldin ki o marifetli ellerinle bir çırpıda tozunu aldın kalp evimin ve iyi ki geldin koşulsuz sevgi.
Şimdi bana kızıyorsun ne bu dağınıklık toparlan biraz diye, bende seni dinliyorum toparlanmaya çalışıyorum ve toparlanırken bazen seni çok üzüyorum biliyorum ama idare et be can.
Bak bazen seni üzüyorum ya sen o zamanlarda sakın bana kızma ben bazen anlayamıyorum sabit fikirli olabiliyorum çünkü seni öyle bir emanet bildim ki hep dediğim gibi ömürlük emanet işte…
Bu gülen yüzündeki ağlayan sureti kimse göremedi aslında benden başka ve ben öyle bir pencere buldum ki açık unutmuşsun gözlerinin arasından sızıp içeri girdim her şeyi gördüm.

Gözlerinin o bir penceresini açık unutman iyi olmuş yoksa nasıl girebilirdim o kalbine sızardım ama yine de hep bir umut gördüm sende bir bekleyişte olabilir ama bir gün kavuşacaksın.
Bak bu saatten sonra üzülmek bile bize bir sevinç oldu farkındayım acıya bağışıklık kazandık onu da biliyorum ama idare ediyoruz artık.
Şimdi ne düşünüyorsun yarın için ne yapabiliriz nerden sıyrılabiliriz ve bu hayata nasıl çelme takarız düşündün mü hiç emanetim benim yerime bir düşünsene lütfen.
Nasıl ayakta duruyoruz şaşırıyorum başkası olsa yerimiz de hele senin yerinde başkası olsa neler yapardı acaba acılarla boğuşmaktan hayat zor be cidden emanetim.
Biraz evvel Kraliçe Sezen Aksu şarkısı armağan ettin bana ve ben dinliyorum büyük bir keyifle Sezen seni beni ve her şeyi anlatıyor.
Oradan bir sandalye çek kendine otur yanıma ve sakın yanımdan ayrılma seni bazen üzsem de yanımdan ayrılma, çünkü ben korkuyorum artık yalnızlıktan.

Alışıyor insan zamanla kırılıp dökülmeye ve sarsılmaya biz nelere alıştık yıllardır bu kör yalnızlık mı bizi yakıp yıkacak gülerim.
Dur ben sana ışık tutmadan yolunu arama seni aydınlık yollardan geçirmeliyim emanetsin bana biliyorsun.
Seni karanlık yollardan götürmek isteyenlerden uzak dur ve onlar bizden korksunlar biz karşılarındayız bencil olmuyorum biz diyorum dikkat et.
Biz eskiden sadece benlerden ibarettik ama tanışınca biz olduk biz olmak bazen yordu ve üzdü ama hiç pişman olmadık biz olmaktan.
Sen bana gerçek bir ışık oldun aslında hep kendi ışığım yeter diyordum ama sen ışıklarıma ışık kattın gerçekten.
Artık takmak yok bu acı kahve tadı hayatı, çok acı ama onu da içmek ayrı bir tat bence, ve biz ne acı kahveler içtik emanetim.
Bu şarkı bitmez bitmeyecekte yaradan izin verdiği sürece biz yine dinlemeye devam edeceğiz ÖMÜRLÜK EMANET BU MELODİYİ…

İbrahim KAPLAN – MABETH
01 ARALIK 2009 – SALI-00:05

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder