BİR DAĞINIK ODADIR AKLIM…

İR DAĞINIK ODADIR AKLIM
ZAMAN ÇOKTAN KENDİNİ DOLDURMUŞ
RUHUMA ORANTISIZ GÜÇ KULLANIYOR DERTLER
BİR SARMAŞIK OLMUŞ ACILAR, AĞAÇ OLMUŞ İÇİMDE
KÖKLERİNDEN İZLER YOK HİÇBİR YERDE
KUNDAKLANMIŞ TÜM YEŞİLLERİM YANGINLARDA KÜL OLMUŞ

HANGİMİZ AYNI BAKIYORUZ HALA DÜNYAYA
HAYAT HERGÜN BİR MUTLULUĞU DAHA İDAM EDİYOR
ETRAFIM KALABALIK AMA BOŞ, SEN VARSIN SENDEN İZ YOK
POSTA KUTUSUNDA BİRİKEN ZARFLAR GİBİ FAZLALIĞIM SANKİ
OKUDUĞUM KİTAPLAR GİBİ SAYFALARIM ÇEVRİLMİŞ VE BİTMİŞ

KÂĞITTAN BİR GEMİ AŞK ÖMRÜ HAFİF BİR RÜZGÂR VE BATIŞ
YENİ DOĞAN BİR BEBEK KADAR SAF OLABİLMEK MÜMKÜNMÜ
BİRİLERİ GÜLSÜN DİYE GÜLMEK VE GÖZYAŞLARINI PERDELER ARKASINA SAKLAMAK
KAÇ KİŞİ, KAÇ KİŞİ İÇİN AĞLAR YADA GÜLERKİ BU ZAMANDA
İNSANLIK NEREYE KADAR DERS ALIR BU HAYATTAN

YAZDIĞIM ŞİİRLERİ NASIL SEVDİYSEM İNSANLARIDA ÖYLE SEVDİM
KİM GÖZYAŞININ TADINI ÇOK İYİ BİLİRKİ BENDEN BAŞKA
KİM BENİM BAKABİLDİĞİM GİBİ BAKARKİ İNSANLARIN YÜZÜNE
ÇIPLAK BİR YALNIZLIK KOL GEZER RUHUMUN ÜZERİNDE
KİM GİYİDİRMEYE GELİRKİ RUHUMUN MUTLULUK ELBİSESİNİ?
BU DAĞINIK ODALARI KİM TOPARLAYABİLİR SİZCE…

İbrahim KAPLAN – MABETH
17 ARALIK 2009 PERŞEMBE
23.28