Liseye Veda

Şükran Ülgezen'e Veda


Ellerim üşüyor ve gözlerim sulanmış,
Yapacak hiç bir şey yok
İmkanların imkansızlığında yüreğim
Sancılı, kırılmış ve öylesine hüzün dolu
Yalvarıyorum bitmesin diye
Ama , bir sona doğru gidiyoruz
Başı belli bir son
Dudaklarımın arasında bir veda şarkısı
Kulaklarımda uğultusu hiç dinmeyen çığlıklar
Saçlarımın arasında hafif bir rüzgar esiyor
Ayrılıktan yana ve ona ait
Ses kesilmiş, kimsecikler konuşamıyor
Biliyoruz hepimiz, veda zamanının geldiğini
Yine ses yok…
Şöyle bir bakıyorum,
Okulun boş ve soğuk koridorlarına,
Boş derslerde bağıra bağıra şarkılar söylediğimiz günleri
Gözyaşlarımızı, kahkahalarımızı ve her günü
Birden hatırlıyorum
Sınıfımıza bakıyorum, ayrılık dolu gözlerle
Dört yıl önce çocuk yüreğiyle geldiğimiz sınıftan
Yine bir çocuk yüreğiyle ayrılıyoruz
Ama büyümüş bir çocuk
Dedim ya sonuna geldik bu yolun
“Arkadaşlar” diyerek başlıyorum sözlerime
Fakat bitiremiyorum
Kelimeler boğazımda dizili
Gözyaşlarım yüreğimden yüzüme
“Güle güle” kelimesi çıkıyor en son,
Oysa her defasında tekrar görüşmek için söylenen bu söz
Bu kez bitişin, sona gelişin yani ayrılığın tanığı olarak ,
Dudaklardan yavaş ve sessizce çıkıyor
“Güle güle arkadaşlar güle güle”

Mustafa Akbulut
Haziran 2000-Liseye Veda Ederken...




Şimdilerde işyerimde öğle tatiline çıktığımda bazen gözlerimi kapatıyorum ve açtığımda kendimi Kadir abinin kantininden aldığım kola ve tostu yerken buluyorum ve o zamanki gibi hiç bıkmadan dolaşıyorum okulun etrafında. Hep tanıdık yüzler geliyor gözümün önüne, selam veriyorum hepsine. Gözlerimi açıyorum işyerindeyim. Tekrar kapatıyorum tekrar Şükran Ülgezendeyim. Okulun koridorlarında yürüyorum, seni görüyorum, hepinizi görüyorum, gözyaşlarımı gizleyemiyorum, gözlerimi açıyorum. İşyerindeyim yine. gözlerimi kapatıyorum Şükran ülgezendeyim, sınıftan içeri giriyorum, hepinizi görüyorum, gözyaşlarımı gizleyemiyorum, hepinizi çok seviyorum, çok seviyorum.... Gözlerimi açıyorum şirketteyim.Sonra bu böyle olmaz deyip dışarı çıkyıorum, Beşiktaş-Sarıyer minibüsüyle İstinyeye iniyorum. Tersane durağında iniyorum.Merdivenlerden aşağı inerek kapıdan içeri bakıyorum, beni içeri almıyor bekçi dayı.
Kapıdan içeri bakıyorum hep yabancı yüzler.Ben yine gözlerimi kapatıyorum, okulun bahçesindeyim, yine hepinizi görüyorum hep tanıdık yüzler, gözyaşlarımı gizleyemiyorum. Gözlerimi açıyorum, okulun kapısındayım, geri dönüyorum. Hepinizi çok özlüyorum...

2007-İstanbul/Maslak